Ik ben er!

De dag…

05:45 ging de wekker. Pff dat was vroeg. Ik stond op samen met de kriebels in mijn buik. 11:40 zou het vliegtuig vertrekken. (Gelukkig had ik me al telefonisch ingechecked, dus moest alleen even iets in mijn ticket laten wijzigen en daarna zou ik de bagage kunnen droppen) Ik moest dus uiterlijk een uur voor vertrek de bagage hebben gedropt. Nog even lekker douchen voordat we om 06:30 zouden vertrekken. Daarna de laatste zaken die het koffer in moesten het koffer in gedaan en samen met Pap, Mam, Mitch en Trudy naar Schiphol. Wat een shitweer zeg! We hadden veel regen, dus rustig gereden. Om kwart voor acht waren we voorbij Eindhoven, gelukkig buiten de spits. Maar, eenmaal verderop werd het steeds drukker en hebben we dan ook nog enkele keren stilgestaan. En ja hoor, het kon niet anders: Ik moest weer plassen! Uiteindelijk waren we om 10:10 op Schiphol. Het werd dus toch nog haasten geblazen, want ik moest nog plassen, tickets wijzigen en daarna ook nog de bagage droppen! Ik dus plassen, en daarna richting de counter voor de tickets te wijzigen. Begon de mevrouw achter de balie ook nog te zeuren dat ik geen nummertje had gepakt en ze me dus eigenlijk niet zou mogen helpen! Tsss. Maar goed, er was blijkbaar niets nodig met de tickets, dus heb daar ook nog 5 minuten voor noppes gestaan. Toen naar de incheckbalie voor de bagage te droppen. Daar was een aardige stewardess die me de boarding pass al aan de self-service counter deed uitprinten. Ondertussen was het al 10:30. Toen naar de balie voor de bagage te droppen. Oje…ik had 25 kg en mocht maar 20 kg meenemen. Gelukkig maakten ze geen probleem. Wel moest ik meteen doorgaan richting de gate, want het boarden voor de vlucht was al begonnen. Toen het moment…afscheid nemen van mijn ouders, vriend en schoonmoeder. Ik begon al te huilen toen ik met de bagage begon te lopen! Maar goed, afscheid genomen en toen door de paspoortcontrole. Ze zagen natuurlijk dat ik had gehuild, en vroegen dus hoelang ik wegging…ze wensten me veel succes en plezier! Toen naar de gate…mijn god, wat een rij stond daar. En die moesten nog allemaal door de bagagecontrole. Ik stond daar in de rij, en ondertussen was het al 11:20. Het vertrek van 11:40 zouden we niet redden dacht ik, want ik en nog zeker 50 andere mensen moesten nog door de bagagecontrole. Eenmaal door de bagagecontrole mocht ik meteen het vliegtuig instappen! Mijn plaats opgezocht en maar gaan zitten. Uiteindelijk vertrokken we om 12:35! Bij het opstijgen had ik het erg moeilijk…begon behoorlijk te huilen en de stewardess kwam me troosten. Na 5 minuutjes ging het weer en was ik rustig. Ik moest maar denken: het komt allemaal goed! Na een uurtje kregen we het eten…een lekkere pasta met salade en een heerlijk toetje! Tijdens de vlucht probeerde ik wat te slapen, wat overigens niet gelukt is. Voor me zaten een moeder, dochter en de twee kleinkinderen. De moeder was steeds aan het wiebelen en de stoel ging dus regelmatig op en neer. Ook stond ze vaak op (ook vanwege de kleinkinderen) en stond voor het beeld van de tv! Naast me zaten twee Noren, wel aardige mensen maar ze namen zich wel de ruimte! En tot slot zaten achter me oude Duitse mensen die héél vaak opstonden en hierbij gretig gebruik maakten van mijn stoel om zich aan op te trekken en zich vast te houden. Tijdens de vlucht heb ik naar de komedie King of Queens gekeken en naar de film The Guardian. Na deze film kregen we nog een lekker warm broodje met gesmolten mozzerella kaas, nederlandse salade, speculaastoetje en een lekkere kleine stroopwafel. Uiteindelijk was de vlucht sneller omgegaan dan ik dacht. Om 16:40 plaatselijke tijd (21:40 in Nederland) kwam ik aan op Sint Maarten. Erg mooi om te zien…overal bootjes in het water, palmbomen, blauwe zee en een heerlijk zonnetje. Ik moest naar de transferbalie omdat ik moest navragen of mijn koffer was doorgelabeld. Hier aangekomen merkte je de Antilliaanse cultuur al: alles werd zeer rustig gedaan. Mijn koffer was doorgelabeld en ik moest met de trap naar boven naar de gate. Op de schermen stond: St. Eustatius On Time 17:55 (dit was de vertrektijd). Op de boarding pass die ik bij de transferbalie had gekregen, stond dat ik om 17:25 moest boarden. Dus ik loop naar de balie, staat daar een jongen die in het Engels zegt: nee, dat is gewoon de tijd dat je je hier moet melden. We roepen je om. Ok dacht ik. Dus ik daar wachten…stond daar op het bord: St. Eustatius departed! Ik schrok en liep meteen naar de balie. Klopte de informatie op het scherm niet meer! Goed, dus weer terug en wachten. Uiteindelijk werden we om 18:25 geroepen. Toen met een busje naar het vliegtuigje. Zo’n klein ding waar je met maximaal 8 personen in kon. Ik moet zeggen: het is een ervaring apart! De motoren beginnen te draaien, het vliegtuigje maakt snelheid en je gaat met hobbels de lucht in. Ook luchtverzakkingen voel je heel goed in dit ding! Wel was het super gaaf, we vlogen zo door de wolken en zagen boven de wolken de ondergaande zon. Het was nog 20 minuten vliegen naar St. Eustatius. Op een gegeven moment kwam St. Eustatius in beeld. Het was jammer genoeg al donker, dus er was weinig te zien. Uiteindelijk landde ik om 19:10 op St. Eustatius. Ik stapte uit het vliegtuig en pakt mijn handbagage. Maar…waar was mijn ruimbagage? Die zou toch meegaan? Ik gaan navragen; het zou meekomen met de vlucht van 20:30. Eenmaal richting de uitgang, stond Jerry (de man waar ik per mail contact mee had onderhouden) al klaar. Hij vroeg hoe de vlucht was geweest. Toen ik zei dat de bagage er niet was en dat ik die om half negen moest ophalen, begon hij te lachen. Het gebeurt dus blijkbaar wel vaker dat de bagage later komt. Hij vroeg of ik wat wilde eten en zei dat we daarna dan mijn koffer zouden ophalen. Prima zei ik. We zijn toen richting een eettentje geweest waar ik Don en Rosamund leerde kennen. Hij kwam uit Canada en zei uit Amerika. Hiermee gekletst en gegeten. Tijdens het eten stelde Jerry me voor aan Patrick, bleek hij uit Roermond te komen! Eenmaal gegeten gingen we terug naar het vliegveld. Probleem! Het vliegveld was gesloten, en dus had ik geen koffer! Ik wist dus ook niet of mijn koffer wel was aangekomen! Jerry verzekerde me dat alles goed zou komen. We zouden nog even bij een paar mensen langsgaan. Deze mensen waren dus 2 meiden (Geerte en Anneloes) uit Nederland die ook stage liepen op dit eiland en de buren waren van Jerry. Daarna bracht hij me weer naar 2 andere meiden (Anna en Karen) die stage liepen bij de Foundation; mijn collega’s dus. Zij waren nu 3 weken op het eiland. Ik begon een beetje moe te worden, dus bracht Jerry me naar mijn appartement. Hij sprak met me af om de volgende ochtend om 09:00 meteen naar het vliegveld te gaan om mijn koffer op te halen. Ik dus maar proberen te slapen en mijn kleren die ik aanhad. Verder had ik dus totaal niets!...Snurk Snurk Snurk zou je denken wanneer je al 21 uur wakker bent. Niet dus...ben vaak wakker geweest en was alweer om 06:00 wakker.

2e dag…
06:00 was ik zoals gezegd al wakker…wat moest ik nu? Verveelde me ontzettend en begon weer te huilen toen ik aan thuis dacht. Ben toen maar wat gaan rondlopen en heb me weer terug op bed gelegd. Dit werkte niet, dus ben maar tv gaan kijken. The nanny was bezig. Daar kwam Jerry. We zouden naar het vliegveld gaan en daarna naar het kantoor. Wij naar het vliegveld, en ja hoor, daar stond mijn koffer. Ik was dolgelukkig en opgelucht! We zijn bij een eettentje gaan ontbijten en vervolgens naar het kantoor gegaan. Hier heb ik kunnen chatten met het thuisfront. Ook vroegen de meiden me of ik vanavond met ze mee wilde uiteten. Ja tuurlijk! Toen naar de winkel gegaan om wat boodschappen te doen waar ik wel van schrok. Het is behoorlijk duur hier (tenminste, dat idee heb ik). Ik had wc-papier, keukenrol, lucifers, afwasmiddel, schuursponsjes, shampoo, rijst, macaroni, jam, drie appels, kaas, broodjes, suiker. Was al 60 Antilliaanse gulden kwijt! Toen terug naar het appartement. Hier heb ik alles wat kunnen inrichten. Vervolgens ben ik maar wat aan schooldingen gaan doen en heb ik geprobeerd weer op de trompet te spelen. Ik ben me daarna lekker gaan douche voor het uiteten. Anna en Karen kwamen me ophalen om te gaan eten. Eerst nog even bij hen in het appartement gezeten en toen kwam Jerry ons halen. We zijn met 10 man gaan uiteten, wat erg gezellig was! Daarna na een beachbar geweest. Opzicht was het wel gezellig, maar was niet echt in de stemming, dus heb gewoon alleen maar gekletst met wat andere meiden die ook uit Nederland kwamen. Ik was pas om 02:30 thuis…maar vond het helemaal niet erg, want nu viel ik tenminste wel lekker in slaap!